Osiemnastka sunęła Piłsudskiego w stronę Błoni leniwie, jakby się jej nie chciało co najmniej tak samo jak i Elce, styranej po całodniowej bieganinie za krakowską Cruellą de Mon, istnym diabłem, co to ubierał się wszędzie, ale na pewno nie u Prady. Wciśnięta między wąsacza w pasiastej koszuli, a damulkę z ujadającym pudlem na ręce, rozejrzała się po tramwaju i po chwili poczuła jak przepada w ciemnych oczach młodego mężczyzny. Znowu ma szesnaście lat i pamiętnik wypchany wielkimi marzeniami, trzyma za rękę swojego pierwszego chłopca i wpatruje się w jego oczy ciemne jak smoła, a on gra na gitarze i śpiewa jej piosenki. I drżą im ręce, i jeszcze wierzą, że mogą wszystko, byle tylko razem i na zawsze.
Podobne wpisy
Miniatury: Niespodzianka
Jak ta Tosia Lubieńczyków przeżywała tego misia, jak skakała, tuliła. Nie mogła przestać się śmiać i tylko chodziła, machała ludziom przed nosem i kazała podziwiać….
Miniatury: Pośpiech
– Pani Sławikowa, mąż zasłabł! Od dwudziestu minut biegała chaotycznie po mieszkaniu powstrzymując płacz. – Wdech, wydech, uspokój się, myśl racjonalnie! Co wziąć, czego nie…
Miniatury #1: Mgła
Każdego zimowego wieczoru, miłość mieszkająca w ich ustach otulała się mgłą. Byli niczym rozbitkowie na bezludnej wyspie nie mający jeszcze miejsca, w którym mogliby się…
Wiosenna historia miłosna
Głosami publiczności biorącej udział 8 kwietnia 2017 w II Otwartym wydarzeniu o pisaniu, moja Wiosenna historia miłosna (czyli tekst, który za chwilę przeczytasz) wygrała konkurs na…
Miniatury: Samotność
Lecą te liście, bulwary są puste, chociaż w sumie to nie jestem pewna czy oni na to mówią bulwary. Jest Tamiza i oni chodzą wzdłuż…
Miniatury #5: Wiertarka
Dziewczynka już przeszło minutę stała nieruchomo bacznie się im przyglądając. Początkowo nic sobie z tego nie robili, ba, nawet mile łechtało to ich próżność, ale…
Subscribe
0 komentarzy
najstarszy