Jak ta Tosia Lubieńczyków przeżywała tego misia, jak skakała, tuliła. Nie mogła przestać się śmiać i tylko chodziła, machała ludziom przed nosem i kazała podziwiać. A miś jak miś, misiowy od Bukowskiego. Za bardzo pieniędzy nie mają, kiedyś musiałam im pożyczać. Ale córce porządnego misia sprawili, i to bez okazji chyba, bo Tosia ma urodziny w lipcu dopiero. A niech się cieszy dziecko, niech ma coś z życia. Ale aż mi łezka pociekła, jak ta mała go rozpakowywała. Tak powoli, nabożnie, żeby tylko papieru nie porwać. A jak zobaczyła włochate uszko, o mój Boże, aż zapiszczała, spojrzała z niedowierzaniem na rodziców, takie wielkie oczy zrobiła… Żeby to moje dzieci tak się z zabawek cieszyły.
Podobne wpisy
Miniatury #3: Ulica
Taka sobie ulica. U-li-ca. Taksówka zatrzymuje się w strugach deszczu, wychodzi z niej ona w trenczu i woła Kocie Kocie, i rozmazuje się jej makijaż,…
Miniatury #9: Pokojówka
Dla Tynki, za sprawą której powstały te miniatury, a która na Facebooku rzuciła mi wyzwaniem i 4 słowami, z których miałam ułożyć tekst: sanki, agrafka,…
Miniatury: Być jak Twardoch
Osiemnastka sunęła Piłsudskiego w stronę Błoni leniwie, jakby się jej nie chciało co najmniej tak samo jak i Elce, styranej po całodniowej bieganinie za krakowską…
Miniatury #5: Wiertarka
Dziewczynka już przeszło minutę stała nieruchomo bacznie się im przyglądając. Początkowo nic sobie z tego nie robili, ba, nawet mile łechtało to ich próżność, ale…
Miniatury #2: Kolory
Niebieskie niebo jest trochę nie na miejscu w listopadzie. Zwłaszcza pierwszego. Szła w tym dzikim tłumie, raz po raz wpadając na kogoś, bo na przekór…
Miniatury #1: Mgła
Każdego zimowego wieczoru, miłość mieszkająca w ich ustach otulała się mgłą. Byli niczym rozbitkowie na bezludnej wyspie nie mający jeszcze miejsca, w którym mogliby się…
Subscribe
0 komentarzy